"InsyaAllah kita akan bincang tentang akibat dan kesan berlakunya peristiwa itu. Jadi ana buka untuk perbincangan."
"Bismillahirahmanirrahim, ana dapat maklumat dari seorang senior, berlakunya peristiwa ni sebab..."
Bermulalah perbincangan pada malam itu. Tugasan yang diberi bukannya mudah. Bukannya boleh digoreng atau direbus. Ia perlu diperhalusi dan merujuk kepada sumber yang sahih.
Hampir sepertiga perbincangan, seorang sahabat berbisik kepada saya. "Kina, dah hantar borang BM dah?"
"Allah, lupa pulak nak isi! Tarikh last Isnin ni kan?"
"A'ah, Isnin ni. Kita tak nak isi boleh tak?"
"Eh, kenapa pulak?"
"Saja je. Tak nak lah isi."
"Kenapa?"
"Kita rasa tak layak lah nak bersama dengan orang yang berfikrah ni. Ramai lagi orang lain yang hebat-hebat. Biarlah kita bagi peluang kat orang lain."
"Ishh. Mana boleh macam tu. Dalam perkara ibadah, kita kena mendahulukan diri sendiri."
"Kenapa pulak?"
"Kalau tak silap kita, ada hadis pasal ni. Kita tak berapa ingat. Dalam hal-hal ibadah wajib, kita perlu mendahulukan diri kita daripada orang lain. Contohnya kalau nak solat, dan pakaian yang menutup aurat tu ada satu sahaja sedangkan ada dua orang - kita dan kawan kita. Maka wajib untuk kita solat dahulu dan kemudian pakaian yang menutup aurat tu diberi kepada kawan kita untuk dia solat pula."
"Eh, betul ke? Contoh lain?"
"Erm, contoh lain, kalau berbuka puasa Ramadhan (puasa yang wajib), kita perlu berbuka dahulu sebelum memberi makanan kepada orang lain."
"Bukan ke selama ni kita perlu mendahulukan orang lain sebelum diri kita sendiri?"
"Memang betul, tapi dalam hal ibadah yang wajib, kita perlu mementingkan diri sendiri dan merebut pahala."
"Jadi kaitannya dengan apa yang kita cakap tadi tu apa?"
"Ha, kaitannya, kita kena mendahulukan diri sendiri dalam ibadah wajib, termasuklah bab nikah."
Muka hamba Allah yang bergelar sahabat itu berkerut seribu sejak tadi.
"Contohnya, ada seorang lelaki yang sangat soleh dan alim meminang seorang wanita. Dalam masa yang sama, kawan baik wanita tersebut sebenarnya menyimpan perasaan terhadap lelaki itu. Tidak boleh bagi wanita yang dipinang itu menolak pinangan lelaki alim itu dengan hasrat memberi peluang kepada kawan baiknya."
"EHEM. Muslimat kalau nak tambah apa-apa silakan ye. Macam banyak je dah berbincang tu." Seorang muslimin menegur.
"Erm, ana rasa bahagian faktor luaran tu macam belum cukup maklumat. Mungkin kita boleh tambah untuk keadaan semasa." Cover line yang sangat baik.
Perbincangan dengan sahabat tadi disambung semula. Kali ini, sahabat muslimat lain pula menambah. "Betul lah tu kak. Kalau tak silap saya ianya dipanggil itsar. Dalam cerita Ketika Cinta Bertasbih ada kot pasal ni."
"Adeh, akak tak tengoklah cerita tu."
"Takpe, nanti akak cari kat internet."
"MUSLIMAT kalau nak bincang lagi mungkin boleh share dengan muslimin. Kami pun nak tau juga. Nanti ada yang complain muslimin tak bagi muslimat peluang cakap dalam mesyuarat."
"Eh, takde lah. Kami bincang balik pasal apa yang ditulis kat depan tu. Penjelasan semula." Ohh, cover line lagi.
"Okay, kalau macam tu kita dah boleh masuk kepada perbincangan lanjut. Apa yang antum nampak faktor utama berlakunya peristiwa ni?"
"Ana rasa ni masalah sistem dan kesedaran. Apabila suatu sistem yang telah dirangka, kita bergerak tanpa kesedaran tetapi arahan. Tetapi berbeza dengan zaman selepas itu, mereka bergerak diatas dasar kesedaran, barulah merangka sistem."
Semua yang hadir mengangguk setuju.
"Ana rasa tu dah macam konklusi kepada perbincangan kita. Ada sesiapa lagi yang nak tambah?"
"Ana ada soalan, bagaimana pula dengan kualiti dan kuantiti? Yang manakah yang perlu kita utamakan?"
"Ana rasa dalam soal ni, kita perlu utamakan kualiti. Apa guna kuantiti kalau kualiti yang tak seberapa."
"Tapi kayu ukur kita merupakan kuantiti. Bagaimana kita nak mengukur kualiti?"
"Pendapat ana, kualiti dan kuantiti perlu bergerak seiringan. Macam dakwah dan akademik."
"Isyh, tak boleh macam tu. Perlu ada salah satu yang diutamakan."
Perbincangan dilanjutkan sehingga semua mencapai kata sepakat. Alhamdulillah, apa yang dibincangkan sangat bermanfaat kepada kami semua. Dalam hati, seinfiniti kesyukuran dipanjatkan kerana diberi tugasan sebegini.
Hari ini kami ke kedai buku untuk merungkai persoalan tentang itsar. Saya membeli buku Perbahasan Kaedah-kaedah Fiqh dan hamba Allah bergelar sahabat itu membeli buku Fiqh Aulawiyat (Fiqh Keutamaan). Ternyata benarlah apa yang kami bincangkan.
Itsar atau mendahulukan orang lain daripada diri sendiri itu terbahagi kepada dua iaitu itsar duniawi dan itsar ibadah.
1. Itsar duniawi: Sangat dipuji Allah. Contohnya makan, minum, harta.
2. Itsar ibadah: Sangat dikeji Allah. Contohnya dalam hal solat, puasa, haji, nikah, dan zakat.
Dan lawan bagi itsar adalah atsaroh iaitu mendahulukan diri sendiri. Maka dalam hal-hal ibadah, perlulah kita atsaroh.
Alhamdulillah juga, persoalan tentang kualiti vs kuantiti itu kami temukan di dalam buku Fiqh Aulawiyat, bab kedua iaitu Keutamaan Kualiti Keatas Kuantiti. Huraian panjang lebar oleh Yusuf Al-Qardhawi itu cukup jelas bahawa kualiti haruslah diutamakan daripada kuantiti. Mungkin selepas ini kita boleh membawa buku-buku fiqh semasa mesyuarat. Hehe.
p/s: Sekiranya tuan pengerusi mesyuarat tersebut membaca entri ini, harap dimaafkan kerana membincangkan tajuk selain dari tajuk yang perlu dibincangkan. Maklumlah, muslimat. Kami memang cekap dalam hal multi-tasking. :)
